Costantino Kavafis
 

 

 

 

"Il patrimonio greco, criticamente purificato, è parte integrante della fede cristiana" (Benedetto XVI)

"La cultura dell’Europa è nata dall’incontro tra Gerusalemme, Atene e Roma" (Benedetto XVI)

 

  HomeChi siamoLa rivistaTestiDidatticaAttivitàGuestbookVariaCerca

Costantino Kavafis

Giovani di Sidone

NEOI THΣ ΣIΔΩΝΟΣ

400 μ. X.

 

GIOVANI DI SIDONE

400 dopo Cristo

Ο ηθοποιός που έφεραν για να τους διασκεδάσει
απήγγειλε και μερικά επιγράμματα εκλεκτά.

Η αίθουσα άνοιγε στον κήπο επάνω·
κ’ είχε μιαν ελαφρά ευωδία ανθέων
που ενώνονταν με τα μυρωδικά
των πέντε αρωματισμένων Σιδωνίων νέων.

Διαβάσθηκαν Μελέαγρος, και Κριναγόρας, και Pιανός.
Μα σαν απήγγειλεν ο ηθοποιός,
“Aισχύλον Ευφορίωνος Aθηναίον τόδε κεύθει -”
(τονίζοντας ίσως υπέρ το δέον
το “αλκήν δ’ ευδόκιμον”, το “Μαραθώνιον άλσος”),
πετάχθηκεν ευθύς ένα παιδί ζωηρό,
φανατικό για γράμματα, και φώναξε·

“A δεν μ’ αρέσει το τετράστιχον αυτό.
Εκφράσεις τοιούτου είδους μοιάζουν κάπως σαν λιποψυχίες.
Δώσε — κηρύττω — στο έργον σου όλην την δύναμί σου,
όλην την μέριμνα, και πάλι το έργον σου θυμήσου
μες στην δοκιμασίαν, ή όταν η ώρα σου πια γέρνει.
Έτσι από σένα περιμένω κι απαιτώ.
Κι όχι απ’ τον νου σου ολότελα να βγάλεις
της Τραγωδίας τον Λόγο τον λαμπρό —
τι Aγαμέμνονα, τι Προμηθέα θαυμαστό,
τι Ορέστου, τι Κασσάνδρας παρουσίες,
τι Επτά επί Θήβας— και για μνήμη σου να βάλεις
μ ό ν ο που μες στων στρατιωτών τες τάξεις, τον σωρό
πολέμησες και συ τον Δάτι και τον Aρταφέρνη.”

(1920)

L'attore, che chiamarono a svagarli,

recitò una squisita collana di epigrammi.

 

La stanza apriva sul giardino. V'era

sottile un balsamo di fiori,

fuso con l'aromatica fragranza

dei cinque adolescenti di Sidòne.

 

Si lessero Crinàgora, Meleagro, Riano.

Come l'attore disse:

"Eschilo d'Euforione, Ateniese, riposa..."

(forse troppo accentando

"di forza egregio" e "Maratonio bosco")

sussultò vivamente un giovanetto

smaniato di lettere, e gridò:

 

"Non mi piace il tetrastico: somigliano,

tali frasi, un deliquio.

All'opera confida ogni tua forza,

ogni tua cura, e l'opera rammenta nella prova,

e quando ormai la tua forza declina:

questo da te m'attendo, questo voglio.

E non già  che tu scacci dalla tua mente il fulgido

Verbo della Tragedia

- un Agamennone, un mirabile Prometeo,

le parvenze d'Oreste o di Cassandra,

o i Sette contro Tebe - per memoria

di te lasciando che in un cumulo di truppe

c'eri anche tu contro Artaferne e Dati".

(trad. F.M.Pontani, ed. Mondadori, Milano)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

La camera da letto del poeta, con alcune icone, nella sua casa-museo di Alessandria d'Egitto.

Per tornare alla home
Per contattare la Redazione


Questo sito fa uso di cookies. Privacy policy del sito e autorizzazione all'uso dei cookie: clicca qui