KVINTO HORACIO FLAKO

Traduttore: Gerrit Berveling

el la kvara libro

de la ODOJ

PRINTEMPA KANTO

Jam deĝelis la neĝ’, returniĝis jam herboj  kampare

kaj en arbar’ foliar’.

Ŝanĝas l’aspekton la ter’, malŝvelante laŭ siaj bordoj

fluas nun la river’.

Nun kun la Ninfoj kaj ambaŭ fratinoj la Graco kuraĝas

nuda gvidi al danc’.

Kredu nenion  eterna, admonas la jaro kaj horoj,

kiujn rabas la temp’.

Frost’ pro Zefir’ malakriĝas, printempon somero forŝovas,

mem tiu cedos, tuj

kiam aŭtun’ pom-porta la fruktojn disverŝos kaj baldaŭ

vintre revenos rigor’.

Tamen rapide riparos la perdojn ĉielajn la luno:

sed se forpasos ni,

kun Eneo la pia, kun Tulo la Dia kaj Anko,

estos ni ombro kaj polv’.

Kiu ja certas, ĉu Dioj aldonos al sum’ hodiaŭa

Pli da tagoj ankor’?

Ja eskapos l’avidon de man’ eredula nur kion

ĝuos vi mem kun plezur’.

Kiam vi foje mortintos kaj kiam juĝojn honorajn

faros pri vi Minos’

ho Torkvato, vin nek la deven’, nek vin elokvento

nek vin savos piec’.

Ĉar el la infera tenebro sav-liberigis ne l’ ĉastan

Hipolitinon Dian’.

eĉ Teze’ Piritoon l’amatan malligi ne povis

el la katen’ de Lete’.

KANTO  ĈE LA JARCENTFESTO

Febo kaj Arbaro-Diin’ Diana

luma glor’ ĉiela, ho vi kultindaj

kaj kultataj, aŭdu je niaj preĝoj

sanktamomente,

ĉar Sibilaj  versoj deziras ke plej

indaj virgulinoj kaj ĉastaj knaboj

diru kanton nun al la Dioj, kiujn

plaĉas Sep Montoj.

Nutra Sun’, en ĉaro radia l’ tagon

montras vi kaj kaŝas, alia sama

restas vi: nenio ol Urbo Roma

vidu pli gloran !

ktp.

Estratti dal secondo volume  dell’’ “ANTOLOGIA LATINA”

in Esperanto, pagine 362 e 386

Edita nel 1998 da “FONTO”- Chapeco – Brasile

Traduttore : Gerrit Berveling